Op 25 februari 1992 staat de 34ste editie van de Grammy Awards op het programma. De Radio City Music Hall in New York zal als locatie dienen voor het muzikale evenement. Op 9 januari 1992 worden de genomineerden van deze award bekendgemaakt. De kandidaten voor de titel Best Pop Instrumental Performance zijn albums van Kenny G (Theme From ‘Dying Young’), David Grusin (Havana), Michael Kamen (Robin Hood: Prince Of Themes), John Williams (The Star Wars Trilogy) en Candy Dulfer (Saxuality).
Laatstgenoemde is een Amsterdamse saxofoniste die eind 1989 een nummer 1-hit scoorde met Lily Was Here. Het lied was een duet met David A. Stewart van Eurythmics en zorgde voor de wereldwijde doorbraak van de dochter van saxofonist Hans Dulfer. Al snel besloot Candy een studioalbum uit te brengen met de naam Saxuality. De gelijknamige single behaalde in de zomer van 1990 de vierde plaats in de Top 40. Het album bereikte dezelfde positie in de Album Top 100.
Ook internationaal werd het album opgepikt en als gevolg daarvan is Candy Dulfer genomineerd voor een Grammy Award. Zij is daarmee de allereerste Nederlandse artiest die dat voor elkaar heeft gekregen! Ze heeft het unicum echter niet nog meer glans gegeven, want op 25 februari 1992 wordt Michael Kamen uitgeroepen tot winnaar in deze categorie.
Candy Dulfer besluit niet bij de pakken neer te zitten en schrijft in 1993 derhalve een top 10-hit bij. Sax-A-Go-Go reikt het tot de tiende plaats. Daarna blijft het echter stil in de Top 40, maar die stilte wordt in 2004 doorbroken met Merry Christmas Baby. Het duet met Trijntje Oosterhuis wordt wederom een groot succes voor de saxofoniste, want ze weet hiermee een zesde plaats te bemachtigen. Zodoende heeft Candy Dulfer haar status als ‘dochter van’ (Hans Dulfer) ruimschoots overwonnen.